Waarom zijn we arm terwijl we werken?

Door de eeuwen heen  hebben we met z’n allen een ongezonde relatie opgebouwd met geld. We streven naar geld en plaatsen geluk op de 2e plaats. De meeste mensen voelen zich ongemakkelijk als er gesprekken ontstaan over geld of als ze elkaar moeten betalen voor een dienst of product. We hebben een haat- liefde relatie opgebouwd met geld. We vinden dat we afhankelijk zijn van geld, terwijl we het niet kunnen bezitten.  Wanneer we het hebben, dan zijn de levenskosten zo  hoog dat we er nooit voldoende van hebben om rustig te kunnen leven en plezier te kunnen blijven beleven.

Er ontstaat bij mij de drang  om te achterhalen wat er werkelijk aan de hand is. Vandaar mijn vraag: wat is er hier aan de hand?

 Aangezien we door middel van ons werk aan geld proberen te komen, is het goed om even stil te staan bij de betekenissen die aan werk worden gegeven.

• Volgens wikipedia betekent werk: ’het aanbrengen van wenselijk geachte veranderingen in de omgeving door menselijke activiteiten. Werk kan zowel lichamelijk als geestelijk zijn’.
• Werk geeft zin en betekenis aan je leven
• Het maakt dat je uit bed komt
• Het biedt ruimte voor sociale contacten
• Je levert je bijdrage via werk
• werk is een middel om erkenning en waardering te krijgen
• door te werken kan je in je levensonderhoud voorzien

Nader bekeken, biedt alles wat hier gezegd wordt over werk geen  garantie voor het afrekenen met armoede. Het is ook de vraag of wat hier genoemd wordt inderdaad zo waar is als gesteld wordt. De vraag blijft: waarom is er armoede in de wereld, terwijl mensen zo ontzettend  veel van zichzelf geven in de vorm van werk? Waarom stroomt het geld niet gewoon naar de  mensen?

Waar blijft het geld dan?

We zouden deze vraag kunnen beantwoorden met:  er zijn mensen hier op aarde die het geld in hun zak stoppen. Sommigen zijn zelfs gericht bezig met de meerderheid in armoede te houden etc. etc. etc.  Hoe waar dat antwoord misschien ook is, daarmee hebben we de oplossing nog niet op deze geld en werk kwestie.  We gaan allemaal braaf naar het werk en gaan braaf  door met armer worden. Schijnbaar blijven we iets doen dat niet werkt.

Wat is het doel van werken dan wel?

Denk even mee met mij. De mens werkt al eeuwen om geld te kunnen hebben. Met alle moderne technologie is het ons tot op heden niet gelukt om iedereen te voorzien van voldoende geld. Stel je nou voor dat het doel van werken in eerste instantie niet is om geld te krijgen, maar om een energiestroom op gang te brengen die naar diegene gaat die ons specifiek aanbod kan gebruiken voor zijn welzijn.  Als dit zo is, dan hebben we het nog niet over geld. Wanneer diegene door zijn welbevinden  opgeladen is en energie over heeft die hij  vervolgens kan inzetten voor het welbevinden van jou of een ander, ontstaat er een kettingreactie die zich voort kan zetten. Dan zijn we op den duur  met z’n allen voorzien van wat we nodig hebben.

Stel  dat werken  een kanaal opent  waardoor je ontvangt en geeft.  Dat zou betekenen dat je de sleutel van jouw rijkdom in eigen handen hebt.  De sleutel heet dan werk.  De vraag  blijft: waarom werkt het dan niet. Waarom blijft armoede groeien? Wat is de kink in de kabel die de energiestroom doet stagneren?

Hoe werkt de natuur,

In deze queeste kies ik ervoor om het antwoord niet verder bij de mens, bij werk en bij geld te zoeken. Wij mensen hebben vele eeuwen gehad om hier een antwoord op te vinden en kansen gehad om met oplossingen te komen. Ik ga nu liever uit van de natuur als leermeesteres die mij kan ophelderen hoe het komt dat wij armoede beleven ondanks al het werk die we verrichten. Per slot van rekening werkt de natuur voor ons als we er goed mee weten om te gaan.

Natuur en cycli

Kenmerkend voor de natuur is dat alles cyclisch is en dat niets voor eeuwig dezelfde vorm behoudt.  Een pijl kan wijzen waar je heen wilt van punt A naar punt B, terwijl het proces van gaan in kleine cyclische fases gebeurt. Deze fases bestaan uit opbouwen, behouden, afronden of afbreken. Telkens als er iets afgebroken of afgerond is, ontstaat er een nieuwe cyclische fase door het oude los te laten om ruimte te maken voor het nieuwe.  Hierdoor ontstaat er beweging en stroom.

Lopen om het cyclische van de natuur te illustreren

Om dicht bij de mens als natuurlijk wezen te blijven neem ik het  simpele voorbeeld van lopen. Hoe lopen we?  Je stapt  bijvoorbeeld met je linker been, shift je gewicht daarop en maakt je rechterbeen vrij om in beweging te komen. Je zet vervolgens je rechter been  voorop  en  je shift je gewicht op je rechter been  en maakt je linker been vrij zodat die weer in beweging kan komen om vervolgens voorop  geplaatst te worden, maar nu op een andere plek in de ruimte.

Het is door deze cyclische processen dat er vooruitgang plaatsvindt. We hebben hier te maken met twee elkaar ondersteunende aansturingen van energie. De ene valt samen met onze intentie, die geeft aan waar we uit willen komen. De tweede valt samen met onze attentie, die bepaalt waar we zijn in een proces in het hier en nu. 

Kenmerkend voor de natuur is:  geven en ontvangen volgen op elkaar, openen en sluiten maken ruimte voor elkaar, actief en passief lossen elkaar af. Naar binnen en naar buiten gericht zijn, volgen op elkaar zoals dag en de nacht elkaar aflossen, zoals in en uitademen elkaar ondersteunen zolang er de ervaring van leven is.

Hoe hebben mensen gewerkt waardoor de natuurlijke stroom van het leven en welzijn tocht stagneert?

Hoe doen wij mensen dat?  We beginnen eerst met een idee, we stippelen uit waar we willen uitkomen en vervolgens gaan we het nodige doen om ons doel te bereiken.  Helaas is door onze ervaring met armoede of gebrek ons handelen vaak bepaald door de behoefte om de pijn die armoede of gebrek teweegbrengt te vermijden.

Terwijl de natuur uitgaat van overvloed, vertrekken wij vanuit angst voor tekort en armoede. Ingefluisterd door pragmatisch denken, gaan we vaak langs dezelfde bekende routes om onze doelen te bereiken.  We verrichten vaak de nodige bekende activiteiten om onze doelen te bereiken. We zijn alsmaar vanuit angst en in actie aan het plannen en handelen, en we kunnen de fase van rust, naar binnen gericht zijn en introspectie niet naar waarde in schatten. Hierin zit een groot verschil tussen hoe de natuur de dingen doet en hoe mensen de dingen doen. We hebben de natuurlijke processen en hun fases opzij gezet en zijn vanuit angst voor tekorten de natuur gaan beheersen  i.p.v. haar te omhelzen als leermeester(es).

De menselijke onwetendheid, een noodzakelijke kwaad?

Is het verlaten van de wijsheid  van de natuur  misschien een fase in het cyclische proces van onze groei als mensheid? Is het omdat we denkende wezens zijn, dat we zijn afgestapt  van het pad dat ons in leven houdt om vervolgens  de grenzen van onze mogelijkheden te exploreren? Ik vergelijk volwassenen met het  kind dat eerst in de buik van de moeder is. Hij begint veilig opgenomen in een natuurlijke sfeer te groeien om vervolgens geboren te worden. Met zijn geboorte neemt hij steeds meer en meer afstand  van de moeder en de veilige haven die de moeder is geweest. Hij begint aan een queeste die hem steeds meer spiegelt middels zijn ervaringen en zijn reacties hierop. Als het  goed is komt hij /zij vroeg genoeg er achter dat  hij of zij  een goede moeder voor zichzelf moet leren zijn, om te kunnen overleven?

De mens en de moeder energie

Stel je nu voor dat in dit proces van het verlaten van de veilige haven, je er achter komt dat juist door te zorgen voor anderen middels de inzet van je talenten, je de moederlijke energie steeds meer in de materie , en dus ook in je lichaam uitnodigt. Wat als juist deze moederenergie maakt dat je tijdens de uitwisseling met anderen positief geladen bent  en vol energie ook meer verbondenheid en betrokkenheid met de ander ervaart? Stel je nu voor dat juist doordat je dit doet, je steeds meer en beter voor jezelf leert te zorgen, zodat je in goeie conditie bent en daardoor een krachtig en zuiver doorgeefluik bent voor deze moederlijke energie? Is er dan nog sprake van werk of van een activiteit die bevrucht is met het zaad van liefde, openheid en het welzijn van alles? Gaat het dan nog om werk of is het Liefde in actie?

Liefde is magnetisch, het trekt alles aan wat nodig is opdat de natuurlijke stroom van het leven voort kan bestaan, ook geld, indien het nodig is. Ontspan!

Migarda Raphaëla